سیاره‌ها و سفرهای فضایی

هزاران سال است که ما انسان‌ها با دقت به سیاره‌ها نگاه می‌کنیم. هزاران سال است که رویای ما دیدار از دنیاهای همسایه خوبش است. ای این رو، در چهارم اکتبر سال ۱۹۵۷ میلادی، کشور شوروی نخستین ماهواره (قمر مصنوعی) را به فضا فرستاد. هر چند تحقق این رویداد بدون کارهای تدارکاتی بسیاری از پژوهشگران نسل‌های گذشته امکان‌پذیر نبود. اما تاریخ پرتاب نخستین ماهواره، معمولا آغاز دوران سفرهای فضایی به شمار می‌آید.

نقطه اوج این دوران جدید، ابتدا فرود فضانوردان آمریکایی با سفینه آپولو و سپس سفر فضاپیمای ویجر ۲ به سوی سیاره‌های هارجی منظومه شمسی بود. همچنین درک عمیق‌تر ما از همسایه‌هایمان، عطارد، زحل و مریخ – ابتدا با مسافرت به فضا تحقق یافت. زیرا حتی بهترین دوربین‌های نجومی، سیاره‌ها را فقط به شکل صفحه‌های کوچک و هلال‌های مبهمی نشان می‌داد.

امروزه ما تصویر روشنی از شن‌زارهای مریخ و آتشفشان‌های شگفت‌انگیز عطارد در دست داریم. دیدگان رادار از میان ابرهای متراکم زحل، آن را به خوبی زیر نظر دارد. حتی از دورترین قمرهای اورانوس و نپتون هم نقشه‌های دقیقی تهیه کرده‌ایم.

موضوع اصلی پژوهش‌های فضانوردی، نابودی محیط‌زیست و عواملی است که سیاره آبی ما را به مرگ تهدید می‌کند ...

وزن: ۳۰۰ گرم

قطع: ۲۹۵×۲۰۵ میلی‌متر

تعداد صفحات: ۶۴

نویسنده: پروفسور اریک اوبلاکر

مترجم: کمال بهروزکیا

ناشر: انتشارات قدیانی

نوبت چاپ: پنجم

تاریخ چاپ: ۱۳۹۶

نوع چاپ: رنگی