تاریخچه علم نجوم

تاریخچه علم نجوم

طالع بینی در واقع تلاشی بسیار کهن برای تعیین چگونگی تاثیر اجرام سماوی بر زندگی در زمین و خصوصا امورات بشر است. گرچه این دانش همانند موهوم‌پرستی، امروزه از صحنه خارج شده است اما بر پایه‌های محکم از مشاهدات نجومی و استدلال‌های ذهنی استوار بوده است. در تلاش برای پیش بینی وقایع آینده و جستوجوی فال‌ها و مستندات، طالع بینان اولیه سعی داشتند تا به آسمان نظم ببخشیند و از این رو به شیوه رفتار خورشید، ماه و سیارات دقت می‌کردند. در این زمینه تاکید خاصی بر روی وقایعی غیره منتظره همچون گرفت‌ها، دنباله‌دارها، بارش‌های شهابی و ظهور ستارگان جدید می‌شد.
بعد از انحطاط تمدن یونان باستان، مهم‌ترین پیشرفت‌های ستاره‌شناسی توسط دانشمندان مسلمان به‌دست آمد. دوره تسلط اسلام به مدت بیش از ۸۰۰ سال ادامه یافت، دانشمندان و منجمان مسلمان متون باقیمانده از یونان باستان را به عربی ترجمه کرده و آن را با دانش ستاره‌شناسی خود تلفیق نمودند. دستورات اسلام برای عبادات روزانه و ماهانه و نیاز به پیدا کردن جهت قبله و جهت ساخت مسجد بدین معنا بود که نیاز فوری به تعیین زمان و مکان با دقت بسیار بالا وجود دارد. مثلثات پیچیده سماوی، توابع مثلثاتی و جبر در این زمان گسترش یافتند و اسطرلاب ( یک اختراع یونانی که به عنوان ساعت استفاده می‌شود) تا حد بسیار زیادی پیشرفت کرد.
پرواز فضاپیماهای سرنشین‌دار در منظومه شمسی در آینده غیر قابل اجتناب است. دانشمندان فضایی در حال طراحی ماموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ می‌باشد. در ضمن این دانشمندان در حال جمع‌آوری دانشی هستند که سفرهای فضایی دراز مدت را به واقعیت نزدیک کند. روسیه با ماموریت‌های ایستگاه فضایی میر، تجربه‌های بی‌نظیری از شرایط گرانش صفر دراز مدت به‌دست آورد. خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی هم اطلاعات با ارزشی در مورد داروهای فضایی تجربه کرده‌اند. از طرف دیگر آزمایشات زمینی از قبیل بیوسفر ۲ اطلاعات مفیدی در مورد امکان تولید غذا، آب و اکسیژن توسط خود فضانوردان بر روی سیارات دیگر و امکان کنار آمدن فضانوردان با محدودیت‌های یک فضاپیما برای مدت طولانی را به ارمغان آورده است.
نویسنده: مارتین ریس
مترجمین: محمد حسین پورعباس، سید امیر سادات موسوی