دوربین دوچشمی در واقع از دو تلسکوپ کوچک تشکیل شده که تصاویر را مستقیم نشان می دهند یعنی بر خلاف تلسکوپ هاکه تصاویر را چپ و راست و یا بالا و پائین نشان می دهند دوچشمی ها تصاویر را فقط درشت نمایی می کنند ولی جهتشان را تغییر نمی دهند. بزرگنمایی این دوربین ها نسبت به تلسکوپ ها کم است و در عوض میدان دیدشان زیاد است یعنی بخش وسیعی را نشان می دهند. همچنین به واسطه اینکه از هر دو چشم می توان دید تصاویر سه بعدی خواهد بود. دوربین های دوچشمی کوچک و متوسط مناسب طبیعت گردی، پرنده نگری، تماشای مسابقات ورزشی در استادیوم ها، دریانوردی و... هستند و دوربین ها ی بزرگتر را می توان برای رصد آسمان، دیده بانی و مواردی که به بزرگنمایی بیشتر احتیاج است استفاده کرد. دوربین های دوچشمی از ابزارهای رایج در نجوم آماتوری اند. مشاهدهً سطح ماه، اقمار مشتری، هلال زهره، حلقه های زجل و صدها هزار ستاره از اجرامی هستند که می توان با دوربین های دو چشمی دید.
توان دوچشمی ها بوسیلهً دو عدد نشان داده می شوند. مثلا گفته می شود 10x50عدد اول که عموما کوچکتر است نشان دهندهً بزرگنمایی است و عدد دوم قطر عدسی جلویی یا شیئی را نشان می دهد. از تقسیم عدد دوم بر اول می توان قطر مردمک خروجی را محاسبه کرد. مثلا در مثال قبل قطر مردمک خروجی یا باریکهً نور خروجی 5 میلیمتر می شود. که اگر این مقدار از قطر مردمک چشم ما در هنگام رصد بیشتر باشد بخشی از نور نمی تواند وارد چشم شود و در نتیجه بخشی از نور به هدر می رود. این فاکتور مخصوصا در انتخاب دوربین مناسب رصدهای نجومی بسیار مهم است. قطر مردمک خروجی نباید از 7 میلیمتر بیشتر باشد.
دوچشمی های بزرگ مخصوصا آنهایی که برای مقاصد نجومی استفاده می شوند باید روی سه پایه های عکاسی سوار شوند زیرا به دلیل وزن زیادی که دارند هنگام رصد بوسیلهً دست لرزش زیادی تولید می کنند و عملا نمی توان جزئیات را دید. سه پایه مناسب هم می توانید از موسسه آسمان شب تهیه کنید .
از دیگر مفاهیم موجود در دوربین دوچشمی مفهوم میدان دید است . میدان دید یک دوربین دو چشمی معمولا بر حسب درجه بیان می گردد. اینکه از درون چشمی دوربین چه زاویه ای دیده می شود میدان دید دوربین را بیان می کند. هر چه میدان دید کمتر باشد زاویهً دید بسته تر است و مساحت کمتری را می توان دید.
پرنده نگرها معمولا بزرگنمایی بین 7 تا 10 برابر را انتخاب می کنند زیرا بزرگنمایی بیشتر از 10 باعث لرزش زیاد تصویر می شود. قطر مردمک خروجی نور را تعریف کردیم. هنگامی که این عدد از 4 کمتر باشد تصویر کم نور می شود و مناسب رصد پرندگان و اجسام کم نور نیست.
فاصله آسودگی چشم حداکثر فاصله ای است که می توان دوربین را از چشم دور کرد بدون اینکه بخشی از تصویر حذف شود. هر چه این مقدار بیشتر باشد بهتر است مخصوصا برای افرادی که عینک استفاده می کنند و در همین حال نمی خواهند عینکشان را بردارند.
کم ترین فاصله فوکوس نیز فاکتور مهمی است. مثلا اگر دوربینی بتواند در فاصله 3 متری هم فوکوس کند می تواند حشره یا مثلا پروانه ای را در فاصله 3 متری بسیار بزرگتر و با جزئیات ببینید. همچنین از نظر ساختار بدنه و اپتیکی دو نوع کلی دوربین وجود دارد. دوربین ها porro و roof .
در ساختار porro ها از منشور استفاده می شود . طول لوله کوتاهتری دارند. جمع آوری نور و عمق میدان بیشتری نیز دارند. ولی نور roof نسبت به ضربه مقاوم تر است.
مفهوم آخر مفاهیم Achromatic و Apochromatic هسنتد. آکروماتیک ها لنزهای رایج دو چشمی ها هستند که کیفیت اپتیکی معمولی دارند ولی آپوکروماتیک ها با کیفیت تراند و تصاویر واضح تری تولید می کنند.