آیا مدتی است که به آسمان شب علاقه‌مند شده‌اید و می‌خواهید چیزهای بیشتری را در آن ببینید؟ پیشنهاد می‌کنیم قبل از خرید تلسکوپ از دوربین دوچشمی استفاده کنید. دوربینهای دوچشمی ارزان‌تر از تلسکوپ هستند، استفاده و حمل‌و‌نقل آن‌ها آسان تر است و مناظر باورنکردنی را نمایش می‌دهند! در این مقاله، 6 نکته را که باید درباره رصد با دوربین دوچشمی بدانید، ارائه کرده‌ایم. با ما همراه باشید.
واقعیت این است که بیشتر افرادی که فکر می‌کنند می‌خواهند تلسکوپ بخرند، بهتر است به‌جای آن یک سال یا بیشتر از دوربین دوچشمی استفاده کنند. به این دلیل که کسانی که برای اولین بار از تلسکوپ استفاده می‌کنند، معمولا گیج می‌شوند و دیگر تمایلی به ادامه کار ندارند. در نتیجه، طرز استفاده از تلسکوپ و جهت‌یابی را در آسمان شب یاد نمی‌گیرند.
یک جفت دوربین دوچشمی معمولی می‌تواند تجربه‌ای را که مبتدی‌ها به دنبالش هستند به آن‌ها بدهد. قدرت بزرگ‌نمایی و جمع‌آوری نور شما را قادر می‌کند چیزهای بیشتری را ببینید. بنابراین حتی قدرت متوسط دوربین دوچشمی ۵۰ × ۷ هفت برابر بیشتر از چشم غیرمسلح جزئیات را نشان می‌دهد. اگر به‌تازگی قدم به دنیای نجوم گذاشته‌اید، حتما از چرخه ستاره‌یاب استفاده کنید تا ستاره‌های قابل‌مشاهده را راحت‌تر پیدا کنید.
برای شروع یک جفت دوربین دوچشمی بزرگ نخرید. دوربینهای بزرگ را باید روی سه‌پایه بگذارید وگرنه با کوچک‌ترین تکان و لرزشی، تصویر درهم‌ریخته می‌شود. دوربین دوچشمی ۵۰ × ۷ برای اخترشناسان تازه‌کار ایده‌آل است. این مدل شما را قادر می‌کند چیزهای زیادی را ببینید و می‌توانید آن را به‌اندازه کافی ثابت نگه دارید تا لرزش تصویر را خراب نکند. همچنین برای فعالیت‌های روزمره مثل پرنده‌نگری نیز بسیار کارآمد است. اگر ۵۰ × ۷ برایتان بزرگ است یا دوربین دوچشمی برای کودک می‌خواهید، ۳۵ × ۷ را امتحان کنید.
اگر رصد ستاره‌ها را شروع کرده‌اید، فازهای ماه را نیز با دقت تماشا کنید. ماه هدفی عالی برای ستاره‌شناسان تازه‌کاری است که از دوربین دوچشمی استفاده می‌کنند. بهترین زمان برای رصد ماه هنگام گرگومیش است. در این زمان درخشش ماه خیلی زیاد نیست، بنابراین جزئیات بیشتری را خواهید دید.
ماه در دوربین دوچشمی بسیار روشن دیده می‌شود. اگر می‌خواهید اجرام اعماق آسمان را در داخل کهکشان راه شیری یا بیرون آن ببینید، باید قدرت دید در شب‌تان را ذخیره کنید و آخر از همه سراغ ماه بروید.
چند روز قبل و بعد از فاز ماه نو، بهترین زمان برای ماه‌نگری است. هلال ماه بعد از غروب خورشید در غرب آسمان منظره بسیار زیبایی را می‌سازد. درخشش وهم‌آور در قسمت تاریک ماه، نوری است که از زمین به سطح ماه منعکس می‌شود.
همان‌طور که ماه فازهای خود را پشت سر می‌گذارد، می‌توانید پیش‌روی خط طلوع و غروب خورشید را روی ماه مشاهده کنید. این خطی است که بین نیمه روشن و تاریک ماه قرار دارد. خط جداکننده بخش روز و شب ماه به‌عنوان سایه‌مرز شناخته می‌شود و بهترین نقطه برای دیدن سایه بلند ویژگی‌های سطح ماه است.
| بیشتر بخوانید: مبانی تماشای ستارگان تلسکوپ و آسمان شب |
لکه‌های خاکستری روی ماه (ماریا) را که ستاره‌شناسان اولیه فکر می‌کردند دریا هستند، بررسی کنید. آن‌ها ۳.۵ میلیارد سال پیش زمانی تشکیل شدند که سنگ‌هایی به بزرگی سیارک با شدت زیاد به ماه برخورد کردند که باعث شد گدازه‌ها از شکاف‌ها بیرون بزنند و چاله‌های حاصل از برخورد را پر کنند. این چاله‌های گدازه‌ای در نهایت سرد شدند و دریاهای خاکستری را که امروز می‌بینیم به‌وجود آوردند.
فلات‌های سفید قدیمی‌تر هستند و توسط هزاران دهانه که در طول زمان شکل گرفته‌اند، پوشیده شده‌اند. بعضی از دهانه‌های بزرگ با دوربین دوچشمی قابل‌مشاهده هستند. یکی از آن‌ها دهانه تیکو (Tycho) است که رگه‌های روشن آن تا صدها مایل روی زمین‌های مجاور پخش شده‌اند. این رگه‌ها ماده‌ای هستند که طی برخورد تیکو حدود ۲.۵ میلیون سال پیش به بیرون پرتاب شد.
سیاره‌ها دور ستاره‌های ثابت می‌چرخند. توصیه می‌کنیم از راهنمای سیاره‌های قابل‌مشاهده و آسمان شب برای پیدا کردن موقعیت سیاره‌ها در تاریخ مشخص استفاده کنید. دوربین دوچشمی نمای بهتری را از سیاره‌ای نزدیک ماه یا دو سیاره نزدیک هم هنگام گرگومیش فراهم می‌کند.
این دو سیاره در فاصله نزدیک‌تری نسبت به زمین دور خورشید می‌چرخند. بنابراین، از نقطه‌نظر ما روی زمین فازهایی را نشان می‌دهند. با استفاده از دوربین دوچشمی می‌توانید آن‌ها را در فاز هلالی قبل و بعد از مقارنه با خورشید ببینید. زهره به‌قدری روشن است که تابش خیره‌کننده آن منظره را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین، به‌جای تاریکی واقعی آن را در طول گرگومیش تماشا کنید.
سیاره سرخ واقعا قرمز به‌نظر می‌رسد و دوربین دوچشمی رنگ آن را تشدید می‌کند. مریخ با سرعت زیادی از جلوی ستاره‌ها می‌گذرد. تماشای این سیاره با دوربین دوچشمی وقتی از کنار ستاره‌ای درخشان یا سیاره دیگری عبور می‌کند بسیار جالب است.
مشتری سوژه فوق‌العاده‌ای برای تماشا با دوربین دوچشمی است، حتی اگر مبتدی باشید. کافی است دوربین را ثابت نگه دارید تا چهار نقطه نورانی را در نزدیکی این سیاره ببینید. آن‌ها قمرهای گالیله‌ای هستند که توسط این ستاره‌شناس ایتالیایی از طریق یکی از اولین تلسکوپ‌ها مشاهده شدند. اگر نمی‌توانید هر چهار قمر را ببینید، به این دلیل است که از جلو و پشت مشتری عبور می‌کنند. اگر این قمرها را هر شب رصد کنید، متوجه تغییر موقعیت نسبی آن‌ها می‌شوید.
اگرچه برای دیدن حلقه‌های زحل به یک تلسکوپ کوچک نیاز دارید، دوربین دوچشمی رنگ طلایی زیبای این سیاره را نشان می‌دهد. حتی ممکن است بتوانید بزرگترین قمر زحل، تیتان، را ببینید. دوربین دوچشمی پرقدرت و باکیفیتی روی سه پایه نصب شده باشد به شما نشان می‌دهد که زحل گرد نیست. در واقع، حلقه‌ها شکل بیضوی به آن می‌دهند.
با کمک نمودار ستاره‌ای و دوربین دوچشمی، می توانید این دو سیاره دوردست را ببینید. اورانوس ممکن است به‌خاطر متانی که در جو آن وجود دارد تا حدودی سبز به‌نظر برسد. یک بار در سال، اورانوس به‌اندازه‌ای روشن است که با چشم غیرمسلح دیده می‌شود. از دوربین دوچشمی برای پیدا کردن آن استفاده کنید.
نپتون با وجودی که جوی تقریبا مشابه اورانوس دارد، همیشه شبیه ستاره به‌نظر می‌رسد. سایر اجرام منظومه شمسی که می‌توانید با دوربین دوچشمی مشاهده کنید دنباله‌دارها (که به‌صورت یک حباب نوری مبهم ظاهر می‌شوند) و ۱۲ سیارک در درخشان‌ترین حالت خود هستند. موقعیت ستاره‌ها را در طول چند شب در نظر بگیرید تا سیارک ستاره‌مانند را هنگام حرکت ردیابی کنید.
دوربین دوچشمی وسیله‌ای عالی برای آشنا شدن با اعضای کهکشان راه شیری است. با خوشه‌های ستاره‌ای نزدیک زمین شروع کنید. آن‌ها نسبت به خوشه‌های دورتر که به تلسکوپ نیاز دارند، منطقه بزرگ‌تری از آسمان را پوشش می‌دهند.
از پاییز تا بهار یا در آسمان صبح ماه جولای دنبال خوشه پروین معروف به هفت خواهران بگردید. این خوشه کوچک است ولی شباهت زیادی به دب اکبر دارد. در حالیکه بیشتر افراد فقط 6 ستاره را با چشم غیرمسلح می‌بینند، دوربین دوچشمی تعداد بیشتری ستاره را همراه با زنجیره‌ای زیبا از ستاره‌ها که به یک طرف کشیده شده‌اند، نشان می‌دهد.
خوشه پروین بزرگ و متمایز به‌نظر می‌رسد، زیرا فقط حدود ۴۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. ستاره‌های این خوشه تقریبا هم‌زمان متولد شده‌اند و هنوز تحت‌تاثیر نیروی گرانش یکدیگر هستند. آن‌ها حدود ۲۰ میلیون سال سن دارند و در مقایسه با خورشید که تقریبا پنج میلیارد ساله است، بسیار جوان هستند. ستاره‌های یک خوشه همگی از یک ابر گازی به‌وجود آمده‌اند.
با نگاه به صورت فلکی برجسته شکارچی می‌توانید ببینید که خوشه پروین در آغاز چه شکلی بوده است. دنبال ستاره‌های شمشیر شکارچی بگردید که درست پایین ستاره‌های کمربند قرار دارند. اگر آسمان صاف باشد و از آلودگی نوری شهری دور باشید، حتی با چشم غیرمسلح متوجه می‌شوید که شمشیر کاملا از ستاره‌ها تشکیل نشده است.
دوربین دوچشمی تکه‌ای ثابت از گاز درخشان را نشان می‌دهد که در آن، درست در همین لحظه، یک خوشه ستاره‌ای در حال تولد است. این سحابی شکارچی است. همتای تابستانی آن سحابی مرداب است که در صورت فلکی کمان قرار دارد.
در کارخانه‌های ستاره‌سازی مثل سحابی شکارچی واقعا ستاره‌های جوان را نمی‌بینیم. آن‌ها در اعماق سحابی دفن شده‌اند و ابر گازی را با پرتو فرابنفش می‌پوشانند و باعث درخشش آن می‌شوند. طی چند ده هزار سال، بادهای ستاره‌ای از این ستارگان جوان و پرانرژی، پیله‌های گازی آن‌ها را کنار می‌زند و خوشه ستاره‌ای جدید نمایان می‌شود.
با تماشای بیشتر کهکشان راه شیری مناظری را می‌بینید که پیچیدگی آن را نشان می‌دهند. فقط یک نگاه معمولی از طریق دوربین دوچشمی نشان می‌دهد که ستاره‌های بی‌شماری وجود دارند که با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند.
در رصدهای دوره‌ای ممکن است متوجه حفره‌های سیاه و لکه‌مانندی در درخشش ستاره‌ها شوید. آن‌ها محفظه‌های تاریک و غیردرخشانی از گاز و غبار هستند که در پس‌زمینه‌ی ستاره‌ای شکل گرفته‌اند. این چیزهای ستاره‌ای و منظومه‌های خورشیدی آینده است که فقط در انتظار ادغام در خورشیدهای جدید هستند.
در مرحله آخر، پا را از کهکشان راه شیری فراتر بگذارید. در طول پاییز و زمستان، آندرومدا، کهکشان زن برزنجیر، در آسمان نیمکره شمالی سلطنت می‌کند. این کهکشان مثل یک بیضی نورانی میان ستاره‌ها به‌نظر می‌رسد که دور از آلودگی نوری شهری به‌راحتی با چشم غیرمسلح قابل‌مشاهده است. دوربین دوچشمی آن را واضح‌تر و بهتر نشان می‌دهد.
نور کهکشان آندرومدا بیش از دو میلیون سال طول کشیده است تا به ما برسد. دو همراه کوچک‌تر آن که از طریق دوربین دوچشمی در شب‌های تاریک و شفاف دیده می‌شوند، نسخه کهکشان آندرومدا از ابرهای ماژلانی راه شیری ما هستند.
این کهکشان‌های کوچک و در حال گردش که شکل نامنظم دارند، در نهایت توسط گرانش کهکشان مادر خود از هم جدا خواهند شد. مناظر زیبای آسمان شب، از زمین‌های بایر ماه گرفته تا درخشش کهکشان‌های مجاور، با دوربین دوچشمی در دسترس هستند. آن‌ها به‌نوعی نقش تلسکوپ‌های بسیار کوچک را ایفا می‌کنند.
