سوالات متداول

سوالات متداول در خصوص محصولات فروشگاه آسمان شب

۱) چگونه مي‌توان بزرگ‌نمايي يک تلسکوپ را محاسبه کرد؟

یکی از سوالات متداول در خصوص تلسکوپ محاسبه بزرگنمایی آن است. معمولاً بزرگنمایی تلسکوپ در دفترچه‌ی راهنماي آن آمده است. با اين حال مي‌توان ميزان بزرگ‌نمايي یک تلسکوپ را به راحتی با تقسیم طول فاصله‌ي کانوني عدسي شيئي تلسکوپ (يا آينه‌ي اصلي) بر فاصله‌ي کانوني چشمي محاسبه کرد. مثلاً اگر فاصله‌ي کانوني تلسکوپي 1200 ميلي‌متر بوده و يک چشمي با فاصله‌ي کانوني 25 ميلي‌متر روی آن نصب شده، در اينصورت بزرگنمايي آن برابر است با 1200/25=48X.
براي تغيير بزرگ‌نمايي تلسکوپ، می‌توان چشمي را تعويض کرد. با يک چشمي 10 ميلي‌متري، بزرگنمايي تلسکوپ 10/1200=120 برابر مي‌شود.
اغلب طول فاصله‌ي کانوني شيئي با حرف اختصاري F يا Fl روي برچسبي که بر بدنه‌ی تلسکوپ چسبانده شده، نوشته شده است. فاصله‌ي کانوني چشمي هم روي بدنه‌ی آن، نزديک عدسي نوشته شده. اين دو مقدار برحسب ميلي‌متر داده مي‌شوند.
نکته: اگر دفترچه‌ی راهنمای تلسکوپتان را گم کرده‌اید، می‌توانید آن‌را به راحتی در اینترنت یافته و دانلود کنید. در زیر برای تعدادی از مدل‌های مشهور سایتی که می‌توانید دفترچه‌ی مورد نظر را بصورت رایگان دانلود کنید، آورده شده است:
Bushnell: www.bushnell.com
Celestron: www.celestron.com
Meade Instruments: www.meade.com
Orion Telescopes & Binoculars: www.oriontelescopes.com
Tele Vue Optics هم با دریافت هزینه‌ای اندک دفترچه‌ای جایگزین برای شما می‌فرستد:
Tele Vue Optics: www.televue.com ; 845-469-4551

۲) چگونه می‌توان يک تلسکوپ را تنظيم کرد؟

افرادي که تلسکوپ‌هاي بازتابي يا اشميت-گاسکرين دارند، دائماً بايد برای داشتن بهترين تصوير، تلسکوپشان را تنظيم کنند. برای پاسخ به این دست سوالات متداول باید گفت متأسفانه تنظيم کردن تلسکوپ يکي از آن چيزهايي است که ساده‌تر از آنست که بدون تصاوير گام به گام بتوان آن را توضيح داد. پس چرا دوباره کاري کنيم؟ دو مقاله‌ي کامل و بسیار خوب در این زمینه قبلاً نوشته شده است. یکی در صفحه‌ی 62 شماره‌ی نوامبر و دسامبر سال 2005 همین مجله توسط “Gary Seronik” و دیگری توسط “Nils Olof Carlin” نوشته شده که با مراجعه به لینک www.SkyTonight.com/howto/diy/3306876.html می‌توانید آن را مطالعه کنید.

۳) استقرار استوايي چيست؟

از ديد ساکنان نيمکره‌ي شمالي، ستاره‌ها بدور نقطه‌اي نزديک ستاره‌ي قطبي درحال چرخشند. در استقرار استوايي يکي از دو محور تلسکوپ به سمت ستاره‌ي قطبي نشانه می‌رود که اين موضوع باعث مي‌شود بتوان يک ستاره يا سياره را (که به دليل چرخش زمين به دور خودش دائماً در حرکت است) فقط با حرکت دادن تلسکوپ در جهت شرق به غرب بر روی پایه، در چشمي دنبال کرد. با نصب يک موتور کوچک بر روی تلسکوپ، تلسکوپ بطور خودکار جرم مورد نظر را دنبال مي‌کند. در مقابل برای دنبال کردن ستاره‌ها و سيارات در تلسکوپ‌هايي که استقرار آن‌ها سمتي- ارتفاعي است (مثل تلسکوپ‌های بازتابی دابسونی)، هم بايد تلسکوپ را در جهت پايين به بالاحرکت داد و هم بايد از چپ به راست حرکت داد.
وقتي تازه‌کارها در مورد انواع استقرار تلسکوپ‌ها مي‌آموزند، به دلیل سادگیِ استفاده از تلسکوپی با استقرار استوايي، تمايل به استفاده از این نوع تلسکوپ‌ها را دارند. ولي باید درنظر داشت که این نوع تلسکوپ‌ها بزرگ‌تر، سنگين‌تر و گران‌تر از انواع با استقرار سمتي- ارتفاعي بوده و بايد زماني را صرف کرد تا نحوه‌ی استفاده از آن‌ها را آموخت. حرکت دادن آن‌ها به راحتی حرکت دادن تلسکوپ‌های سمتی- ارتفاعی نيست و اگر بطور صحيحی مستقر نشده باشند، نمی‌توان اجرام را با آن‌ها ردگيري کرد.
نکته: اگر تلسکوپتان قابلیت ردگیری کامپیوتری بوسیله‌ی “Go To” را دارد، حتی اگر استقرار آن سمتی ارتفاعی باشد، می‌تواند اهداف آسمانی را بطور خودکار دنبال کند. بنابراین ردگیری آسان اجرام، دیگر ویژگی انحصاری تلسکوپ‌های با استقرار استوایی نیست.

۴) چرا اجرام در تلسکوپ‌های آماتوری کوچک و کم‌نور دیده می‌شوند؟

اين سری  سوالات متداول جواب‌هاي متعددي دارد. نمی‌توان انتظار داشت مناظري همانند تصاوير خارق‌العاده‌اي که تلسکوپ‌هاي پيشرفته و حرفه‌‌اي همانند تلسکوپ فضايي هابل گرفته‌اند را در یک تلسکوپ آماتوری نظاره کرد. متأسفانه نمي‌توان جزئيات و رنگ‌هايي که در تصاوير ذکر شده ديده مي‌شود را با این تلسکوپ‌ها ديد. اجرام اعماق آسمان مثل کهکشان‌ها يا سحابي‌ها، اغلب اوقات به صورت لکه‌هاي غبارآلود کم‌نور به نظر می‌رسند. با يک تلسکوپ بزرگ‌تر فقط مي‌توان اين لکه‌هاي کم‌نور را واضح‌تر ديد، ولي باز هم نمي‌توان هیچ رنگي را تشخیص داد.
سیاراتی همانند زحل يا مشتري از درون يک تلسکوپ آماتوري کوچک، تقريباً به اندازه‌ی يک سکه که در یک بشقاب قرار دارد، در میدان دید رؤيت مي‌شوند. لازم به ذکر است که اگر منظره‌اي که از سيارات مي‌بينيد، جزئياتي که توقع داريد را ندارد، بدانيد که اين مسئله دلايل قابل توجيه خود را دارد: 1) يکنواخت نبودن جو. 2) تلسکوپي که زمان کافي براي سرد شدن تا دماي بيرون را نداشته. 3) اپتيکي که به اندازه‌ي کافي بزرگ و خوب نيست که بتواند آن جزئياتي که انتظار ديدنشان می‌رود را نشان دهد. هر یک از این موارد می‌تواند به تنهایی باعث شود تا تصویر خوبی در تلسکوپ دیده نشود. به‌خاطر داشته‌باشيد که “رصد” از پشت يک چشمي به همان اندازه که مهارت است، يک هنر است. هر چقدر بيشتر رصد کنيد، توانايي شما در رصد اجرام بيشتر می‌شود.
نکته: یک وسوسه‌ی مشترک در بین تمام آماتورهایی که شروع به استفاده از تلسکوپ می‌کنند این است که با بیشترین بزرگنمایی شروع کنند. ولی این کار باعث می‌شود که یافتن اجرام سخت شده و تصاویر مبهم و تار دیده شوند. بهتر است که با کمترین بزرگنمایی چشمی که دارید شروع کرده و کم‌کم بزرگنمایی را افزایش دهید.

۵) زمانی که آينه يا عدسي و يا چشمي تلسکوپ کثيف می‌شود، آيا بايد آن را تميز کرد؟ با چه وسيله‌اي؟

اغلب مردم در مورد هر ذره‌ي غباري که روي وسيله‌ي اپتيکيشان می‌نشيند نگران شده و با وسواس آن را پاک مي‌کنند. در مقابل رصدگران ديگري هم هستندکه هيچ‌گاه اپتيک خودشان را تميز نمي‌کنند. استدلال دسته‌ی اخیر اينست که امکان دارد در هنگام تمیز کردن، در مقایسه با زمانی که تمیز نمی‌شوند، آسيب بيشتري به سطح شيشه‌اي حساس عدسی‌ها یا آینه‌ها برسد.
اما راه حل چیست؟ پيشگيري و اعتدال در این مورد بهترین راه حل است. در مواقعي که از تلسکوپ يا دوربين دوچشمی خود استفاده نمي‌کنيد، درپوش لنز آن را بگذاريد و فقط زمانی که واقعاً ضروري است، برای تمیز کردن آن اقدام کنيد.
براي پاک کردن آينه‌ي تلسکوپ بازتابي، آینه را از جايش درآورده و با آب مقطر آن را بشویید. اگر پس از اينکار تميز شد، با دقت آن را بوسيله‌ي جريان هوا (سشوار) خشک کنيد. اگر تميز نشده بود، بگذاريد آينه در آب گرم کاملاً خيس شود. سپس يک قطره مايع ظرفشويي به آن اضافه کنید (قبلاً از تميز بودن ظرفی که در آن شستشو صورت می‌گيرد اطمينان حاصل کنيد) سپس دوباره با آب مقطر آن را بشوييد. اگر هنوز کثيف بود، از مقدار بيشتری مايع شوينده استفاده کنید.
برای تمیز کردن عدسی تلسکوپ شکستی، باید از روش دیگری استفاده کرد. هرکاری که می‌کنید، ابداً آن‌ها را باز نکنيد! بهترين راه براي پاک کردن عدسي‌ها اين است که به آرامي ذرات را با يک پارچه‌ي بدون کرک يا پارچه‌ي کتاني که به الکل ايزوپروپيل خالص يا يک محلول مخصوص پاک کردن عدسی آغشته شده، پاک کنيد. ولي در ابتدا اطمينان حاصل کنيد که هيچ ذره‌ي غباري روي سطح عدسی وجود ندارد: مي‌توانيد اين کار را با دميدن هوا يا يک قلم‌موی نرم با موهاي کم انجام دهيد. قلم‌موي سخت امکان دارد پوشش روي عدسی و يا حتي روی خود شيشه‌ي عدسی را خش بيندازد.

۶) reddot چيست؟ و چرا در صورت استفاده از يک يابنده براي تلسکوپ به آن نياز داريم؟

تا همين اواخر همه‌ي يابنده‌ها خود به تنهايي يک تلسکوپ مينياتوري کوچک به حساب می‌آمدند. ولي امروزه بيشتر تلسکوپ‌ها با يابنده‌هايي عرضه مي‌شوند که بزرگنماييشان يک برابر بوده (این یابنده‌ها عدسی ندارند و به همین دلیل هم هیچ جرمی را بزرگ نمی‌کنند) و يک “نقطه‌ي قرمز” در مرکز میدان دید آن‌ها وجود دارد. Telrad اولين جوینده تجاري از اين نوع بود. آن را روشن کرده تا يک نقطه‌ي نوراني قرمز در مرکز ميدان ديد يابنده ديده شود. براي رصد يک جرم، تنها کاري که لازم است انجام دهيد اينست که تلسکوپ را آنقدر حرکت دهيد تا نقطه‌ي قرمز رنگ روي جرم مورد نظر بيفتد.
رصدگران اغلب دو نوع يابنده‌ی ذکر شده، يعني نوعِ با نقطه‌ي نورانی قرمز در مرکز و يابنده‌هاي قديمي را بطور مکمل استفاده می‌کنند. نمي‌توان يکي از آن‌ها را بر ديگري ترجيح داد. به تجربه دريافته‌ام که بهتر است با يک يابنده‌ی بدون بزرگنمايي، تلسکوپ را به سمت منطقه‌ي مورد نظر تنظيم کنم و سپس توسط يابنده‌ی معمولي، هدف مورد نظر را هدف‌گيري کنم.
نکته: همه‌ی یابنده‌هایی که یک نقطه‌های قرمز در مرکز میدان دیدشان دارند، برای تولید آن نقطه‌ی نورانی از یک LED استفاده می‌کنند تا بطور مستقیم یا به کمک ترکیبی از عدسی‌ها و آینه‌ها آن را تولید کنند. یک دکمه برای روشن و خاموش کردن و تنظیم میزان روشنایی هم دارد.

۷) چرا ماه در تلسکوپ وارونه ديده مي‌شود؟

یکبار برای همیشه به این سوال که همیشه از سوالات متداول کاربران بوده پاسخ دهیم. در بيشتر تلسکوپ‌ها اينگونه است. در بعضي تلسکوپ‌ها تصوير ماه همانند تصوير در آينه است (چپ روي راست برگردانده مي‌شود). نگران نباشيد. هيچ‌چيزي نشکسته است، اين کاملاً طبيعي است. از آنجايي ‌که در فضا جهت مرجعی وجود ندارد، بيشتر رصدگران اين خصوصيت چرخش تصوير را مي‌پذيرند و اين موضوع آزارشان نمي‌دهد. وانگهي، همه‌ی ما همیشه با چنين چيزي برخورد می‌کنیم: تصوير خودمان در آينه.
به عنوان يک قانون کلي، اگر نور در تلسکوپ به تعداد زوج شکسته شود (همانند تلسکوپ بازتابي نيوتوني) تصاوير وارونه خواهند بود. ولي اگر نور در تلسکوپ به تعداد عدد فرد بازتاب يابد (تلسکوپ‌هاي شکستي يا تلسکوپ‌هاي ترکيبي) چنين تلسکوپي تصاوير را همانند يک آينه وارونه نشان مي‌دهد. اگر نمي‌دانيد که تلسکوپتان از کدام نوع است، آن را به سمت ماه يا يک ساختمان گرفته و تصوير مشاهده شده را با تصوير همان جرم در يک دوربين دوچشمي يا با چشم غيرمسلح مقايسه کنيد.

۸) کدام بهتر است: بازتابی يا شکستی؟

اين ساده‌ترين سؤالي است که مي‌توان پاسخ داد. نصيحت هميشگي من اين بوده است: براي رصد تصاوير sharp ماه، سيارات و ستاره‌هاي دوتايي از تلسکوپ شکستي استفاده کنيد و براي يافتن اجرام کم‌نور و دور اعماق آسمان از يک بازتابي قوي استفاده کنيد.
امروزه انواع بيشتري از تلسکوپ‌ها وجود دارند که تفاوت بين آن‌ها اندک است. شکستي‌ها بزرگ‌تر شده‌اند (اگرچه ارزان نيستند) در حالي که بعضي از بهترين تصاوير گرفته شده از زحل و مشتري بوسيله‌ي بازتابي‌هاي با کيفيت بالا و جديدتر گرفته شده‌اند. تلسکوپ‌هاي مرکب، هم از عدسي و هم از آينه استفاده مي‌کنند.
بنابراين بهتر است براي خريد تلسکوپ بودجه‌ي خود را سنجيده و با توجه به اينکه بيشتر اوقات چه چيزهايي را رصد خواهيد کرد، براي خريد تلسکوپ اقدام کنيد.

9) اگر روی بدنه یک دوربین دوچشمی یا جعبه آن نوشته باشد ۵۰×۱۰ معنای این اعداد چیست؟

عدد نخست بیانگر بزرگنمایی دوربین دوچشمی است. مثلاً دوچشمی ۵۰×۱۰ تصویر را ۱۰ برابر می‌کند. این به آن معناست که اشیاء ۱۰ برابر بزرگ‌تر از زمانی دیده می‌شوند که از دوچشمی استفاده نشود.

دومین عدد بیانگر اندازۀ عدسی شیئی (برحسب میلی‌متر) است. عدسی شیئی همان عدسی بزرگی است که در ابتدای هر یک از لوله‌های دوچشمی قرار دارد. هر اینچ تقریباً ۲۵ میلی‌متر است بنابراین شیئی دوچشمی ۵۰×۱۰ تقریباً ۲ اینچ است. اندازۀ عدسی‌های شیئی عامل تعیین‌کنندۀ توان گردآوری نور دوچشمی است. به بیان دیگر، هر چه عدسی شیئی در دوربین‌های دوچشمی‌های بزرگتر باشد نور بیشتری وارد دوچشمی می‌شود و تصویر شفاف‌تر و جزئیات بیشتر خواهد بود. در دوربین‌های دوچشمی نجومی هر چه عدسی شیئی بزرگ‌تر باشد، چیزهای بیشتری و اجرام کم‌نورتری را می‌توانید ببینید. اما با بزرگ‌تر شدن اندازۀ شیئی اندازه و وزن دوچشمی هم بیشتر می‌شود و قیمت آن هم تقریباً به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد.

نکته: مطالب گفته شده در بالا در مورد دوربین‌های تک چشمی هم صادق است مثلا در یک تک‌چشمی 12X50 بزرگنمایی 12 برابر و قطر عدسی شیئی یا همان عدسی بزرگ تک چشمی 50 میلیمتر است.

10)پس 50×30-10 و 50×10/15 یعنی چه؟

هرگاه پیش از علامت x دو عددباشد، به آن معناست که دوربین دوچشمی بزرگنمایی متغییر دارد. اگر اعداد با علامت «-» از هم جدا شده باشند (مثلاً 50×30-10)، به آن معناست که دوچشمی از نوع زوم (zoom) است و می‌توان با حرکت دادن پیچ یا اهرم زوم، بزرگنمایی دوچشمی را از مقدار عدد نخست تا عدد دوم (در این مورد از 10 برابر تا 30 برابر) به‌طور پیوسته تغییر داد.

از طرف دیگر اگر اعداد با علامت «/» (ممیز) از هم جدا شده باشند، دوچشمی محدوده بزرگنمایی ندارد. و فقط دو مقدار شخص بزرگنمایی دارد. این دوچشمی‌ها به ندرت در بازار یافت می‌شوند.

11)«قطر مردمک خروجی»  چیست؟

 اندازه یا قطر پرتوهای متمرکز شده نوری است که از عدسی چشمی دوربین خارج شده و به چشم ناظر می‌رسد. محاسبۀ اندازۀ این قطر براساس اندازۀ شیئی و بزرگنمایی آسان است. قطر مردمک خروجی برابر است با قطر عدسی شیئی تقسیم بر بزرگنمایی. بنابراین قطر مردمک چشمی یک دوچشمی ۸۰×۲۰ حدود ۴ میلی‌متر است. داشتن مردمک خروجی بزرگ‌تر مطلوب‌تر است؛ به‌ویژه اگر از دوچشمی برای مقاصد نجومی استفاده شود. زیرا مردمک چشم انسان در تاریکی گشادتر می‌شود. هر چه قطر مردمک خروجی بزرگ‌تر باشد، تصویر روشن‌تر خواهد بود. زیرا نور بیشتری به شبکیۀ چشم انسان می‌رسد. تصویر در دوچشمی‌ای که به ازای یک مقدار معین از قطر شیئی بزرگنمایی بیشتری دارد، تاریک‌تر است. زیرا پرتو نور باریک‌تری به مقدار شبکیۀ کوچک‌تری می‌رسد. برای گرفتن بقیه پاسخ های خود ادامنه سوالات متداول و پاسخ به آانها را مطالعه کنید.

12)آیا سن عامل تأثیرگذاری برای انتخاب دوربین دوچشمی است؟

در سن‌های بالا مردمک چشمان ما به اندازۀ دوران جوانی نمی‌توانند منبسط شوند. در جوان‌ترها (مثلاً افراد زیر ۳۰ سال) قطر مردمک اغلب می‌تواند به حدود ۷ میلی‌متر برسد. این مقدار در افرادی که در دهۀ ۵۰ و ۶۰ خود به سر می‌برند، به حدود ۵ میلی‌متر می‌رسد. البته استثناء‌هایی هم وجود دارد، اما همچنان باید این نکته را هنگام انتخاب دوچشمی نجومی در نظر داشت. اگر سن شما به ۶۰ سال رسیده است، دوچشمی ۵۶×۸ با قطر مردمک خروجی بسیار بزرگ ۷ میلی‌متر دیگر تفاوتی با یک دوچشمی با شیئی کوچک‌تر ندارد. اگر مردمک چشم شما در بیشترین مقدار به بزرگی ۵ میلی‌متر می‌رسد، در این صورت بیشتر آن پرتو نور با قطر ۷ میلی‌متر هرگز به شبکیه‌تان نخواهد رسید. در این مورد، بهتر است دوربینی کوچکتر و جمع و جورتر بخرید که همان بزرگنمایی را داشته باشد مثلا به جای 8×56 دوربین کوچکتر 8×40 بخرید که ارزانتر است.

13)آسودگی چشم ( فاصلۀ مردمک خروجی) چیست؟

آسودگی چشم یا فاصلۀ مردمک خروجی فاصله‌ای است که باید چشم برای رسیدن به بیشترین کارایی از چشمی‌های دوچشمی داشته باشد. آسودگی چشم به‌طور کلی با افزایش توان کاهش می‌یابد. آسودگی چشم کم (کمتر از ۱۰ میلی‌متر) نیازمند آن است که چشمان‌تان را خیلی به چشمی‌ها نزدیک کنید. در حالی‌که در آسودگی چشم بزرگ‌تر (بیش از ۱۵ میلی‌متر) می‌توان چشم‌ها را در فاصلۀ دورتری از دوچشمی قرار داد.

14)من از عینک طبی استفاده می‌کنم کدام دوربین دوچشمی را پیشنهاد می‌کنید؟

افرادی که از عینک استفاده می‌کنند، برای آنکه فضای مناسب برای عینک هم وجود داشته باشد (عموماً ۱۵ میلی‌متر حداقل مقدار مورد نیاز است)، به آسودگی چشم بزرگ‌تری نیاز دارند. اما بسیاری از افراد که از عینک طبی استفاده می‌کنند، احتمالاً با دانستن اینکه برای استفاده از دوچشمی به عینک نیاز ندارند، شگفت‌زده می‌شوند. شما می‌توانید بدون عینک به‌راحتی از دوچشمی استفاده کنید‌ (مگر آنکه میزان آستیگماتیسم چشم‌های‌تان زیاد باشد). تنظیم فکوس دوچشمی اغلب می‌تواند همان میزان خطای چشم شما را اصلاح کند.

15)آیا دوچشمی را باید روی سه‌پایه قرار دهم؟

استفاده از سه‌پایه عکاسی در دوچشمی‌های بزرگ و یا دوچشمی‌های با بزرگنمایی زیاد بسیار ضروری است؛ به‌ویژه هنگامی که برای نجوم و رصد آسمان شب از دوربین دوچشمی استفاده می‌کنید. توجه کنید که برای اتصال بیشتر دوچشمی‌های کوچک به سه‌پایه به یک رابط تبدیل به نام رابط L احتیاج دارید.

16) قدرتمندترین دوربین دوچشمی‌ که می‌توان روی دست (بدون سه‌پایه) استفاده کرد کدام است؟

برای افراد مختلف متفاوت است و به بزرگنمایی و اندازه (وزن) بستگی دارد. اما پرسش مهم‌تر این است: برای استفاده در روز می‌خواهید یا استفاده‌های نجومی؟ برای استفاده‌های نجومی،‌ بیشترین بزرگنمایی که می‌توان دوچشمی را روی دست نگاه داشت، 12x است. در بزرگنمایی‌های بالاتر میدان دید آنقدر لرزان می‌شود که نمی‌توان نمای واضحی دید. برای تماشای مناظر در روز می‌توان از بزرگنمایی‌های بزرگ‌تر هم استفاده کرد، زیرا تأثیر لرزش کمتر است. عامل دیگر وزن است. بهتر است دوچشمی‌های با وزن بیش از ۲ کیلوگرم را روی سه‌پایه قرار داد. بنابراین، پیشنهاد کلی ما برای قوی‌ترین دوچشمی قابل استفاده روی دست برای کاربرد نجومی ۷۰×۱۱ (یک کیلو و سیصد گرم) است. برای روز دوچشمی ۸۰×۲۰  (2 کیلوگرم) را پیشنهاد می‌کنیم. اما اگر چه خیلی سنگین نیست، همچنان دوچشمی بزرگی است و طولش حدود ۳۳ سانتی‌متر است. اگر بیش از حد بزرگ است، می‌توانید به سراغ گزینه‌های کمی کوچک‌تر هم‌چون دوچشمی ۷۰×۱۵ بروید.

17)آیا رنگ عدسی‌ها همانند عینک آفتابی روی رنگ چشم‌انداز تأثیر دارد؟

در دوربین‌های دوچشمی‌ با اندود چندلایه باکیفیت بالا، عدسی‌ها به رنگ سبز و یا آبی دیده می‌شوند، اما از آنجا که کارایی بالایی دارند، رنگ تصویر را تغییر نمی‌دهند. درباره دوچشمی‌هایی با اندود نامرغوب که مقدار زیادی از نور و رنگ را همچون آینه منعکس می‌کنند این مسئله صادق نیست. مثلاً دوچشمی‌های با عدسی یاقوتی‌رنگ بیشتر نور قرمز را بازمی‌تابانند و چشم‌انداز از درون آن‌ها به‌طور غیرطبیعی سبز است.

18)آیا چشم‌انداز درون دوچشمی تلسکوپی وارونه است؟

شاید سوالات متداول دیگران سوال شما هم باشد. اگر هنوز چشم انداز درون دوچشمی را ندیده اید، بهتر است بدانید پاسخ به این سوال خیر است، تصویر در دوچشمی‌های تلسکوپی با استفاده از منشورهایی اصلاح می‌شود. این به آن معناست که تصویر از درون این دوربین‌های دوچشمی همانند تصویری است که بدون دوچشمی دیده می‌شود.

19)بهترین دوربین دوچشمی برای استفاده در منازل روبه دریا کدام است؟

اگر پنجره‌ای با نمای دریا در خانه دارید، از دوچشمی استفاده کنید که بزرگنمایی بسیار بالا (20 برابر یا بالاتر) دارد. بهتر است که ضدبخار و ضد مه گرفتگی باشد و باید روی سه پایه نصب شود. از انجا که قصد دیدن دوردست‌ها را دارید دوچشمی با بزرگنمایی کم مناسب نیست. مثلا یک دوربین دوچشمی 28×110 با سه پایه عکاسی گزینه مناسبی است.