آیا دوست دارید به آسمان شب نگاه کنید و کهکشان راه شیری را درست مثل عکس‌های نجومی شگفت‌انگیزی که از آن وجود دارد، ببینید؟ از ماه سپتامبر به بعد اگر حتی کمی از مناطقی که شدیدترین آلودگی نوری را دارند دور شوید، می‌توانید کهکشان راه شیری را ببینید.
خانه کیهانی ما مثل آبشاری شیری‌رنگ به‌نظر می‌رسد که از میلیاردها ستاره تشکیل شده و به‌همین دلیل راه شیری نام‌گذاری شده است.
از جایی که ما هستیم، بیشتر ستارهها در این مجموعه بسیار دور و کم‌نور هستند و به‌تنهایی خیلی جلب‌توجه نمی‌کنند. بااین‌حال ترکیب نور آن‌ها با هم رودخانه شگفت‌انگیزی از نور را ایجاد می‌کند که در سراسر آسمان کشیده شده است.
در این مقاله به شما می‌گوییم که کهکشان راه شیری کجا قرار دارد، چطور می‌توانید آن را با چشم غیرمسلح ببینید و مهم‌ترین ویژگی‌های آن را تشخیص دهید. پس با ما همراه باشید.
| بیشتر بخوانید: دنباله‌دار ها |
برای اینکه ایدهای از ظاهر کهکشان راه شیری داشته باشید، حلقه آتشبازی را تصور کنید. همانطور که حلقه آتش میچرخد، یک صفحه مارپیچی نور دور آن تشکیل میشود. اگر از حلقه در حال چرخش عکس بگیرید، تصویر حاصل شبیه کهکشان ما از فاصله بسیار دور خواهد بود.
هر بازوی مارپیچی راه شیری از حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره به اضافه غبار و گاز تشکیل شده است. قطر کهکشان ما حدود ۱۰۰ هزار سال نوری و ضخامت هر بازوی مارپیچی ۲۰۰۰ سال نوری است. خورشید در فاصله ۲۵۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری در زائده کوچکی به نام بازوی شکارچی-ماکیان قرار دارد.
موقعیت ما داخل کهکشان راه شیری باعث میشود ستارههای بازوهای دیگر را بهصورت کمانی ببینیم که از یک طرف آسمان تا طرف دیگر کشیده شده است. از آنجایی که با مرکز کهکشان فاصله زیادی داریم، این کمان در آسمان کاملا یکدست نیست.
اگر به‌سمت صورت فلکی شکارچی و تک‌شاخ نگاه کنیم، در واقع به فضای خالی نگاه می‌کنیم. بنابراین در انگلستان، شب‌های تاریک اواخر زمستان و اوایل بهار بهترین زمان برای دیدن راه شیری نیست.
در جهت مخالف، به‌سمت صورت فلکی کمان و عقرب، مستقیما به مرکز شلوغ کهکشان نگاه می‌کنیم. اینجا، گرد و غبار، گاز و ستارههای بیشتر رودخانه‌ای از نور را ایجاد کرده‌اند که باعث میشود بزرگ‌تر و روشن‌تر به‌نظر برسد. عصرهای پاییز بهترین زمان برای تماشای این نهر آسمانی است.
با قوی‌تر شدن تلسکوپ‌ها در اواخر قرن هجدهم، شناخت بیشتری از کهکشان راه شیری به‌دست آوردیم. سپس وقتی توانستیم با تلسکوپ‌های فروسرخ و رادیویی به آسمان نگاه کنیم، ساختاری که پشت غبار و گاز کهکشانی پنهان شده بود، آشکار شد.
کهکشان راه شیری ویژگی‌های بسیار جذابی دارد که می‌توانید با چشم غیرمسلح، دوربین دوچشمی و تلسکوپ از آن‌ها لذت ببرید.
اگرچه کهکشان راه شیری در مناطقی با آلودگی نوری کم نیز قابل‌مشاهده است، بهصورت نواری رنگ‌پریده در آسمان شب دیده میشود. برای اینکه واقعا ساختار و جزئیات شگفت‌انگیز آن را با کنتراست بالا ببینید، از یک مکان واقعا تاریک به آن نگاه کنید.
اگر بتوانید مکانی نسبتا تاریک پیدا کنید، صورت فلکی کمان کهکشان ما را در درخشان‌ترین و بهترین حالت خود نشان می‌دهد. زیرا دقیقا به ناحیه مرکزی آن نگاه می‌کنید.
این صورت فلکی یکی از بخش‌های زیبای راه شیری است. صورت فلکی ماکیان ساختاری به‌شکل صلیب دارد و از ستارهها و ابرهای گازی تشکیل شده است.
یکی دیگر از مناطق زیبای کهکشان راه شیری صورت فلکی ذات‌الکرسی و برساوش است که خوشه دوتایی درخشان در برساوش آن را خاص‌تر می‌کند. این دو خوشه ستاره‌ای با چشم غیر مسلح نیز قابل‌مشاهده هستند.
این دو خوشه ستاره‌ای کهکشانی سوژه‌ای با اندازه ایده‌آل برای مشاهده با دوربین دوچشمی هستند. این دو توده متمرکز از ستاره در میان غوغای ابرهای ستاره‌ای کهکشانی پیرامون خود آرام نشسته‌اند.
این توده غبار و گاز که به‌راحتی قابل‌تشخیص است، با دوربین دوچشمی ۵۰×۱۰ روشن‌تر دیده میشود. سحابی مرداب در صورت فلکی شگفت‌انگیز کمان قرار دارد که منطقه‌ای شلوغ و پر ستاره در کهکشان راه شیری است.
این خوشه ستاره‌ای زیر آسمان صاف تقریبا با چشم غیرمسلح قابل‌مشاهده است. بنابراین، سوژه بسیار خوبی برای تماشا با دوربین دوچشمی محسوب میشود. دوربین دوچشمی چند ده ستاره را از مجموع ۲۰۰ ستاره در ساختار کشیده این صورت فلکی نشان خواهد داد.
برای دیدن این سحابی با دوربین دوچشمی به کمی تمرین نیاز دارید، زیرا بزرگ است. بااین‌حال، این منطقه در صورت فلکی ماکیان سوژه‌های زیادی برای تماشا با دوربین دوچشمی دارد. بنابراین ارزش دارد که تلاش کنید.
برای دیدن این سحابی سیاره‌ای شگفت‌انگیز که شبیه یک بیضی مه‌آلود درخشان است، به تلسکوپ نیاز دارید. سحابی دمبل در صورت فلکی روباهک قرار دارد و ستارههای مجاور و پس‌زمینه شگفت‌انگیز کهکشان راه شیری منظره آن را کامل می‌کند.
شاید بتوان گفت که منقار بهترین ستاره دوگانه در آسمان شب است. رنگ آن طلایی (منقار A) و آبی (منقار B) است و در یک میدان کهکشانی از ستارههای کم‌نور قرار دارد. با یک تلسکوپ کوچک به‌راحتی دو ستاره مجزا را خواهید دید.
این سحابی درخشان در میان میدان‌های ستاره‌ای صورت فلکی کمان قرار دارد و با تلسکوپ دیده میشود. ساختار منحنی آن به حرف بزرگ یونانی امگا (Ω) شباهت دارد و به سحابی قو نیز معروف است.
سحابی عقاب یک خوشه باز از ستارهها در صورت فلکی مار است. بخشی از این سحابی که به‌عنوان ستون‌های آفرینش شناخته میشود، یکی از نمادین‌ترین عکس‌های گرفته‌شده توسط تلسکوپ فضایی هابل محسوب میشود.
https://www.skyatnightmagazine.com/advice/skills/how-to-see-the-milky-way
