جهان از ابتدای بهوجود آمدن در حال انبساط است. سوال این است که جهان به چه چیزی انبساط مییابد؟ برای پاسخ دادن به این سوال باید فراتر از مرزهای شهود برویم. با ما همراه باشید.
وقتی بادکنکی را باد میکنید، پوسته آن بهسمت بیرون حرکت میکند و به مرزهای اتاقی که در آن هستید نزدیکتر میشود.
به‌راحتی می‌توانید این تجربه را تصور کنید زیرا جسمی نسبت به محفظه‌اي ثابت در حال متورم شدن است.
مفهوم انبساط جهان کمی دشوارتر است زیرا همه چیز در جهان قرار دارد و سیستم فضازمان، بسته است. می‌توان گفت که جهان به هیچ چیز منبسط نمی‌شود زیرا چیزی خارج از آن وجود ندارد. بااین‌حال، این پاسخ خیلی راضی‌کننده نیست.
اجازه دهید به بادکنک برگردیم. این بار، مجموعهای از نقاط سیاه روی آن میکشیم. وقتی بادکنک را باد میکنیم، بهنظر میرسد که این نقطهها از هم دور میشوند.
از ديد یکی از اين نقطهها، نقطه‌های دورتر سریع‌تر از نقطه‌های نزدیکتر دور میشوند. با منبسط شدن پوسته بادکنک، نقطهها از هم دورتر میشوند.
در این مثال، پوست بادکنک، جهان محدود و همزمان نامحدود و نقطهها همان کهکشان‌ها هستند. می‌توانید در امتداد بادکنک سفر کنید ولی هیچ وقت به «پایان» نرسید زیرا حد و مرزی وجود ندارد.
اگرچه سطح بادکنک ممکن است از نظر وسعت بی‌نهایت نباشد، اما با مرزي بیرونی تعریف نشده است. البته این مقايسه کاملا درست نیست زیرا واقعیت سه‌بعدی را در امتداد پوسته‌اي دو‌بعدی نشان می‌دهد.
| برای اطلاع از مقاله آسمان نماها و ظهور علم تماشایی روی لینک کلیک کنید. |
انبساط جهانی باعث میشود کهکشان‌ها از یکدیگر دور شوند. کهکشان‌های نزدیک به ما با سرعت کمتری نسبت به کهکشان‌های دورتر عقب می‌روند.
همان‌طور که در مثال بادکنک دیدیم، تاروپود فضازمان در حال انبساط است و چیزی که درون آن است، یعنی کهکشان‌ها، در پاسخ به این انبساط از هم دور میشوند.
واقعا نمی‌توانیم بگوییم که جهان در حال انبساط یافتن به چیز دیگری است. نه مرکز ثابتی وجود دارد و نه هیچ مرز بیرونی سفت و سختی. جهان صرفا در حال انبساط است، درست همان‌طور که پوست بادکنک منبسط میشود.
